O NAS
Na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku, problemy ludzi starzejących się, schorowanych, samotnych i niedołężnych przybrały duże rozmiary w skali problemów społecznych. Problemy te wynikały ze zmian w kształcie rodziny i w strukturze demograficznej ludności Polski. Istniejące już wtedy domy pomocy społecznej w Kielcach, dysponowały zbyt małą ilością miejsc wobec istniejących potrzeb społecznych. Budowa dużego domu pomocy społecznej przy ul. Jagiellońskiej w Kielcach, była reakcją władz miejskich na rosnące zainteresowanie osób starszych usługami opiekuńczo-pielęgnacyjnymi.
Pierwsze wzmianki o rozpoczęciu budowy Państwowego Domu Pomocy dla Dorosłych pochodzą z informacji zamieszczonej w „Słowie Ludu” z dnia 12 czerwca 1974r. Nowy dom budowano głównie z myślą o umieszczeniu w nim osób zasłużonych, dlatego do dziś mieszkańcy Kielc nazywają go „Domem Zbowidowca” lub „Kombatanta”. W Domu „Zbowidowca” w Kielcach planowano docelowo pomieścić 360 osób. Chociaż władze regionalne zakładały, że dom będzie największym i najnowocześniejszym domem w Polsce, z góry było wiadomo, że w/w ilość miejsc nie zaspokoi potrzeb społecznych w tym zakresie.
Pierwotnie zaprojektowano budynki dwupiętrowe. Na wniosek Komitetu Wojewódzkiego PZPR nadbudowano trzecie piętro bocznego skrzydła budynku. Projektantem domu pomocy społecznej był architekt mgr inż. Marian Tamborowski, zatrudniony w „MIASTOPROJEKCIE”. Wykonawcą było Kieleckie Przedsiębiorstwo Budownictwa Miejskiego, wspomagane pracą społeczną młodzieży ze szkół budowlanych i Międzynarodowego Obozu Pracy. Budową kierował Pan Mieczyslaw Krawiec.
W styczniu 1978 r. Wydział Zdrowia i Opieki Społecznej Urzędu Wojewódzkiego wydał pierwsze decyzje kierujące. Otrzymali je: małżeństwo Maria i Józef Kotlarzowie, Józef Brudek, Leokadia i Jan Kała, Maria Kosińska, Ludwika Mastalerz, Genowefa i Kazimierz Nowak, Franciszek Pańczyk, Irena Raumiagi, Halina i Janusz Ślascy.
Uroczystość otwarcia domu odbyła się 28 lutego 1978r. Pierwszym mianowanym dyrektorem placówki był Stanisław Błaszkiewicz.
W Domu zawiązało się terenowe koło ZBOWID. Na czele pięćdziesięcioosobowej grupy kombatantów stanęła emerytowana nauczycielka, Pani Halina Brede.
Za zgodą władz miasta część budynku użytkowana była już od stycznia 1977r. Utworzono w niej hotel dla studentów Akademii Medycznej z Krakowa, a także mieszkania zastępcze dla młodych lekarzy podejmujących pierwszą pracę w Kielcach, którzy oczekiwali na przydział mieszkania spółdzielczego. Ostatecznie sytuacja taka trwała do 1984r.
Zgodnie z Zarządzeniem Nr 141/92 Wojewody Kieleckiego z dnia 27 października 1992r. w sprawie utworzenia placówki półstacjonarnej będącej filią Domu Pomocy Społecznej w Kielcach ul. Jagiellońska 76 powstał w budynku przy ul. Słonecznej 9, w miejscu zlikwidowanego żłobka ,,Dzienny Ośrodek Opiekuńczo – Terapeutyczny”, zwany później Warsztatem Terapii Zajęciowej.
Uchwałą Nr 433/96 Rady Miasta w Kielcach rozszerzono charakter działalności Domu Pomocy Spłecznej o funkcjonowanie kolejnej filii pod nazwą „Ośrodek Samotnej Matki i Dziecka”. Filię utworzono przy ulicy Słonecznej 9 w budynku, gdzie od 1992 r. funkcjonował wspomniany powyżej „Dzienny Ośrodek Opiekuńczo – Terapeutyczny”.
Uchwałą Nr XXXVI/704/2005 Rady Miejskiej w Kielcach z dnia 20 stycznia 2005r. utworzono jednostkę budżetową o nazwie Dom dla Matek z Małoletnimi Dziećmi i Kobiet w Ciąży w Kielcach ul. Słoneczna 9. W praktyce oznaczało to zmianę dotychczasowej nazwy z „Ośrodek Samotnej Matki i Dziecka” na j/w. oraz likwidację statutu filii DPS.
Urzędem nadzorującym działalność domu był pierwotnie Wydział Zdrowia i Opieki Społecznej Urzędu Wojewódzkiego, potem Wojewódzki Zespół Pomocy Społecznej, a obecnie Wydział Polityki Społecznej Urzędu Wojewódzkiego.
Dom od 1999 r. jest wyodrębnioną samorządową jednostką budżetową podlegającą Prezydentowi Miasta Kielce.
Przeznaczony jest dla osób przewlekle somatycznie chorych.
Na wniosek mieszkańców Domu, dnia 14 maja 2005r. Rada Miasta Kielc nadała Domowi imię – Ojca Świętego, Jana Pawła II.
W połowie 2006r. decyzją Rady Miasta Kielc przeniesiono mieszkańców Domu Pomocy Społecznej im. prof. Antoniego Kępińskiego i powołano Dom Pomocy Społecznej im. Jana Pawła II i Filię im. prof. Antoniego Kępińskiego. Po półtora roku Rada Miasta zmieniła decyzję rozdzielając domy na dwie niezależne samorządowe jednostki budżetowe.
W roku 2011 Uchwałą Rady Miasta Kielce z dnia 17 marca utworzono jednostkę budżetową pod nazwą Miejska Kuchnia Cateringowa w Kielcach przekształcając na ten cel Dział Żywienia DPS im. Jana Pawła II. MKC rozpoczęła swoją działalność na terenie DPS 11 maja 2011r. Wszyscy pracownicy Działu Żywienia zachowali stanowiska pracy u nowego pracodawcy.
Kolejną Uchwałą Rady Miasta Kielce z dnia 16 maja 2013r. wprowadzono zmianę w statucie instytucji dokonując formalno – prawnego przyłączenia Warsztatu Terapii Zajęciowej ul. Słoneczna 9, prowadzonego przez DPS oraz wprowadzono zapis dotyczący zaproponowanej przez Dom misji, która od tego czasu brzmi: „Wiemy, że pomagać trzeba umieć”.
W roku 2014 Uchwałą Rady Miasta Kielce z dnia 2 października wprowadzono zmianę w statucie w związku z utworzeniem przy DPS im. Jana Pawła II w Kielcach lokali aktywizujących przeznaczonych dla osób starszych i niepełnosprawnych. Zadanie zostało zrealizowane w ramach Szwajcarsko–Polskiego Programu Współpracy z udziałem Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, Świętokrzyskiego Urzędu Wojewódzkiego reprezentowanego przez Wojewodę Panią Bożentynę Pałkę – Korubę i Prezydenta Kielc Pana Wojciecha Lubawskiego, a także służb społecznych podległych nadmienionym instytucjom.
Osoby zarządzające Domem od czasu jego otwarcia:
| Stanisław Błaszkiewicz | 1978r. – 1982r. |
| Andrzej Ordysiński | 1982r. – 1991 r. |
| Marek Łochowski | 1991r. – 1996r. |
| Krzysztof Kamiński | 1996 r. – 2004r. |
| Anna Śleźnik | 2004r. – 2010r. |
| Piotr Piwowarczyk | 2010r. – 2018r. |
| Marek Wieliński | 2018r. – 2019r. |
| Piotr Chałupka | od 2019r. |
